مقایسه‌ی بازشناسی هیجان‌های چهره‌ در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم و کودکان بهنجار

در آغاز کودکان هیجانهای دیگران را از طریق فرایند نسبتا خودکار سرایت حالات هیجانی تشخیص می دهند.  شادی، غم، ترس و خشم ازجمله (اصلی ترین) حالات هیجانی هستند که با توجه به درونی بودنشان می‌توان آنها را مستقیما از جلوه های صورت استنباط کرد. پاسخ دادن به حالات هیجانی دیگران نشان دهنده‌ی این است که این حالات توسط کودک درک و معنادار شده اند. نتایج متناقضی در خصوص نقص در بازشناسی هیجان در کودکان طیف اوتیسم گزارش شده است. هدف این پژوهش، مقایسه­ی کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکان بهنجار در بازشناسی هیجان­های شش­گانه از چهره و زمان واکنش به آن بود. برای این منظور، طی یک پژوهش مقایسه ای، 20 کودک مبتلا به اوتیسم به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با  20 نمونه‌ی بهنجار از نظر سنی با این کودکان همتا شدند.  گروه‌ها از نظر بازشناسی هیجان چهره و زمان واکنش به این هیجان­ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که دو گروه در بازشناسی هیجان و زمان واکنش تفاوت دارند و عملکرد گروه اوتیستیک در مقایسه با کودکان عادی، در بازشناسی هیجان و زمان واکنش به آن ضعیف­تر بود. این پژوهش از وجود نقص در بازشناسی اظهارات هیجانی چهره در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم حمایت می‌کند.